door Sven Van Echelpoel
Het verbaast ondertussen bijna niemand meer: de wereld is een enorm complex ding. Ons intellect verzuipt regelmatig in die complexiteit, waardoor sommige uitdagingen simpelweg niet aangegaan (kunnen) worden, of waardoor de ‘rationeel’ bekomen antwoorden een onbevredigende of zelfs wrange nasmaak achterlaten. Zuiver rationele oplossingen voelen vaak onmenselijk aan. Ontdaan van gevoel en emotionele verbinding met de wereld, zijn deze oplossingen van vandaag vrijwel altijd de problemen van morgen.
Het is niet dat onze rationele geest per se slecht is en dat we hem moeten verwerpen. Integendeel: het is ons vermogen om praktisch in de wereld te staan — we kunnen geen plannen maken zonder onze rationaliteit, bijvoorbeeld. Hij heeft echter een beperkte bandbreedte. En we hebben net veel bandbreedte nodig om de complexiteit van de wereld te verhapstukken. Om dit te verhelpen gaat de rationele geest abstraheren — letterlijk: zich terugtrekken van wereldlijke bekommernissen. Hij verliest alle verbinding met de sensuele, geaarde, menselijke werkelijkheid. Hij verliest dus alle verbinding met de aarde en het leven.
En zonder die verbinding is de ratio nauwelijks in staat is om richting aan te geven. Of, zoals eerder vastgesteld, een richting die vaak onbevredigend is. Onze intuïtie beschikt wel over die bandbreedte. Altijd vertrekkende van een felt-sense, blijft de intuïtie verbonden met een wijsheid die deze van het individu overstijgt. Zelfs zonder ons toedoen blijft onze intuïtie altijd verenigd met het leven, met de aarde, met de kosmos en het collectieve veld. Via onze intuïtie kunnen we onze weg vooruit voelen. Contact maken met de essentie via een belichaamd onderscheidingsvermogen.
Velen hebben het verleerd om de intuïtie te horen, laat staan deze te vertrouwen. Dit vraagt om heel geaard en zintuiglijk in het leven te staan, in innig contact te zijn met de eigen innerlijke wereld. Het vraagt een bereidheid te hebben om diens boodschappen te horen. Met een open hart te leven. Maar, wat we verleerd hebben, kunnen we opnieuw eigen maken.
In onze wereld van modellen en theorieën, van onzekerheden en statistische relevantie, van systeem- en toekomstdenken, hebben we nood aan nieuwe (eigenlijk oeroude) manieren van betekenis- en richting-geven. Nood aan een vertrouwen in dit diepere weten. We mogen ons opnieuw meer laten leiden door ons hart en ons buikgevoel. Onze emotionaliteit en sensualiteit waarderen als betrouwbare richtingaanwijzers.
We kunnen deze nieuwe (heel oude) manier van betekenis- en richting-geven, intuitive sense-making noemen. In zekere zin bedienen kunstenaars en dichters, sjamanen en helers en andere ‘voelers’ zich nog steeds van deze manier van sense-making. Het is dan ook bij hen dat we inspiratie halen.
In de intuitive sense-making labo’s proberen we die verloren vermogens opnieuw te verwerven. We spelen met allerlei werkvormen en geven ruimte aan poëtische en artistieke expressie, aan (persoonlijke/organisatorische) mythologie, aan opstellingen en kaartleggingen, aan verbinding met de aarde en het collectieve veld. We bekijken wat werkt, en in welke situatie, om ervaring op te doen en instrumenten te ontwikkelen die ons toelaten om op een intuïtieve en regeneratieve manier de complexiteit van de uitdagingen van onze tijd te navigeren.
Het is onze intentie om de opgedane ervaring en de ontwikkelde tools aan de wereld te schenken.
We organiseren deze labo’s op een aantal avonden en volledige dagen.
Avonden:
Telkens van 19:30u tot 22:00u
woensdag 13 maart
woensdag 15 mei
woensdag 12 juni
Dagen:
Telkens van 10:00u tot 17:00u
vrijdag 29 maart
vrijdag 26 april
vrijdag 31 mei
We verwelkomen je graag en kijken uit naar je bijdrage.
Misschien tot dan!
Commentaires